Podwóz.

Więc mam przeczucie, że ty tam,

na stromych schodach chociażby,

z dłonią wskazującą wielką niedźwiedzice,

kiedy na zewnątrz już ranek, a rosa

to jedynie pozostałość po galaktykach,

które zmieniły stan skupienia.

A tutaj ja. Nadal z tobą.

I to pomimo tamtej,

która nadal gryzie mnie w język,

kiedy próbuję powiedzieć więcej niż słowo,

niż chciałbym zupełnie.

Więc ja jestem tutaj, pogrążony w patrzeniu,

a ty wskazujesz mi dyszel od wozu.

Ten odpada i szybuje w naszym kierunku,

ruchem sugerującym katastrofę, zderzenie.

A ja jestem gotów.