Poeta napisał

"W krzywe sosny na pagórkach

bije wiatr

Smutno krzywym sosnom"

Wybiegli ludzie

zobaczyć to zjawisko,

ale widziano tylko sosny,

gdyż patrzono nie po to,

by zobaczyć ale by widzieć

to, co dyktowały wzorce

osadzone w zbiorowej wyobraźni.

Smutku sosny

tam jeszcze nie było.

Chyba, nie dla wszystkich

Zagubin, ze swoją silnie

zmetaforyzowaną przyrodą,

widoczny w mowie krajobrazu .