Poezja
okruchy poezji
podarowane tobie
są jak kwiaty na łące
krople deszczu
zwiastujące życie
mrugają oknami
prowadzą ulicami
które znasz
przenoszą w wymiary
nieodkryte
smakują jutro
poznają oczami wyobraźni
nieśmiałe myśli
kiełkujące
w betonowym świecie
5.2025 andrew
Komentarze (1)
Deszcz zwiastunem życia? Gdybyś żył przed potopem inaczej byś gadał. I nie ten jezusowy, bo zerżnięty z sumeryjskiego który zamordował ludzkość zanim Jezus ulepił Ziemię. Te bogi wiedzą że kropla potrafi nie tylko zrobić dziurę w kamieniu ale i w tym co żywe. Pewnie, gdy susza to i jest jaka nadzieja, ale zamiast bosko partolić to dawkować z głową a nie aureolą.
"Mrugają oknami okien". Gdzie te okna mają okna?
Jak już jest coś przenoszone w jakiś "wymiar" to jest na pewno odkryty. Jak boga kocham, tak jest.
I te myśli kiełkujące w betonowym swiecie....
Czyżby chodziło o te głowy głów zabetonowanych?! Tam sie nie myśli a wierzy, bo w betonie to coś zajwitnie ale jeśli to po potopie.
Życzę kolejnego bełkotu. Może po którymś kwieciem betony sane się okraszą.
Miłego ranka😃
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania