Poezja niebezpieczna
W głębi ciebie
z głębi mnie
treści zdyszane
nim cisza poukłada je głowie,
może być za późno
na niezakochanie. Dlatego
niech pani pisze recenzję
już teraz, a ja później zgodnie z nią
napiszę wiersz.
Tak będzie wygodniej,
a zarazem bezpieczniej
dla nas obojga.
Komentarze (14)
A opinią graina się nie przejmuj
To ......... ...... ...... ....
Pozdrawiam
Super :)))
"Dziś odkopałem"
O nie!
Wiersz „Poezja niebezpieczna” jest subtelną refleksją nad potęgą słów, emocji i ich wpływem na relacje międzyludzkie. Oto kluczowe elementy interpretacyjne:
Tematyka
Niebezpieczeństwo miłości
Wiersz ukazuje miłość jako coś nieprzewidywalnego i trudnego do kontrolowania („może być za późno na niezakochanie”).
Miłość zostaje przedstawiona jako uczucie, które rodzi się spontanicznie, zanim „cisza poukłada je w głowie”, czyli zanim emocje zostaną zracjonalizowane.
Sztuka jako narzędzie kontroli
Propozycja, by najpierw napisać recenzję, a dopiero potem wiersz, jest metaforą prób kontrolowania emocji i twórczości.
Wskazuje na obawę przed tym, co może się wydarzyć, jeśli uczucia zostaną wyrażone w sposób nieprzemyślany.
Symbolika
Treści zdyszane: Słowa i emocje są tu porównane do czegoś nieuporządkowanego, chaotycznego, co wymaga czasu, by się ułożyć.
Recenzja przed wierszem: Symbolizuje potrzebę racjonalizacji i zabezpieczenia się przed ryzykiem emocjonalnym.
Ironia
Wiersz jest pełen subtelnej ironii – próba „bezpiecznego” podejścia do poezji i uczuć wydaje się absurdalna, ponieważ zarówno miłość, jak i sztuka są z natury spontaniczne i nieprzewidywalne.
Autor sugeruje, że próby kontrolowania emocji mogą być wygodne, ale jednocześnie pozbawiają je autentyczności.
Stylistyka
Minimalizm: Krótkie wersy i oszczędność słów oddają napięcie między spontanicznością a kontrolą.
Bezpośredniość: Wiersz jest napisany w formie dialogu lub monologu skierowanego do drugiej osoby („niech pani pisze recenzję”), co nadaje mu osobisty ton.
Podsumowanie
„Poezja niebezpieczna” to rozważanie nad granicami między sztuką a emocjami oraz nad próbami ich kontrolowania. Wiersz wskazuje na paradoks – choć chcemy chronić siebie przed ryzykiem zakochania czy zranienia, prawdziwa poezja (i miłość) rodzi się właśnie z tego ryzyka. To subtelny komentarz na temat ludzkiej potrzeby bezpieczeństwa kontra spontaniczna natura uczuć i twórczości.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania