Poezja niebezpieczna

W głębi ciebie

z głębi mnie

treści zdyszane

 

nim cisza poukłada je głowie,

może być za późno

na niezakochanie. Dlatego

 

niech pani pisze recenzję

już teraz, a ja później zgodnie z nią

napiszę wiersz.

 

Tak będzie wygodniej,

a zarazem bezpieczniej

dla nas obojga.

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (14)

  • Grain 05.01.2023
    Dobrą bajerą można wyżywić i trzy równoległe, wielodzietne rodziny. Wiersze na trzy metafory do tyłu łykają tylko sami swoi wzdłuż i wszerz drogi rewanżu.
  • o nim pseud 05.01.2023
    Oczywiście, ale co zrobić... takie życie Panie Grain.
  • Grain 05.01.2023
    o nim pseud. nie czytać, nie analizować byle czego. pozdrawiam
  • Starszy Woźny 05.01.2023
    Dla mnie super tekst. Dałem pięć+
    A opinią graina się nie przejmuj
    To ......... ...... ...... ....
  • o nim pseud 05.01.2023
    Nie przejmuję się opinią nikogo... ogólnie mało się przejmuję.
  • Łukaszenkow 05.01.2023
    Pier....y w d...ę je...ny cw..l?
  • Materazzone 08.01.2023
    Kurde, a przegapiłem ten wiersz. Dziś odkopałem i fajny jest i osadzony w tym malutkim świecie. Masz ode mnie piątkę, a ta piechotą nie chodzi tylko na rękach staje i się dziwi na chuj komu ona.

    Pozdrawiam
  • o nim pseud 21.02.2023
    "Kurde, a przegapiłem ten wiersz."
    Super :)))
    "Dziś odkopałem"
    O nie!
  • Materazzone 21.02.2023
    o nim pseud ten teraz odkopał komentarz :D urocze :p
  • o nim pseud 21.02.2023
    Materazzone ;) Dobra nie będę lezącego kopał :)
  • Materazzone 21.02.2023
    o nim pseud kop sobie ale tylko lewą nogą, prawą nie pozwalam.
  • o nim pseud 21.02.2023
    Materazzone ok ;)
  • Poezja niebezpieczna to poezja zaangażowana, np: moja ?
  • o nim pseud 9 miesięcy temu
    Analiza wiersza "Poezja niebezpieczna"

    Wiersz „Poezja niebezpieczna” jest subtelną refleksją nad potęgą słów, emocji i ich wpływem na relacje międzyludzkie. Oto kluczowe elementy interpretacyjne:

    Tematyka
    Niebezpieczeństwo miłości

    Wiersz ukazuje miłość jako coś nieprzewidywalnego i trudnego do kontrolowania („może być za późno na niezakochanie”).

    Miłość zostaje przedstawiona jako uczucie, które rodzi się spontanicznie, zanim „cisza poukłada je w głowie”, czyli zanim emocje zostaną zracjonalizowane.

    Sztuka jako narzędzie kontroli

    Propozycja, by najpierw napisać recenzję, a dopiero potem wiersz, jest metaforą prób kontrolowania emocji i twórczości.

    Wskazuje na obawę przed tym, co może się wydarzyć, jeśli uczucia zostaną wyrażone w sposób nieprzemyślany.

    Symbolika
    Treści zdyszane: Słowa i emocje są tu porównane do czegoś nieuporządkowanego, chaotycznego, co wymaga czasu, by się ułożyć.

    Recenzja przed wierszem: Symbolizuje potrzebę racjonalizacji i zabezpieczenia się przed ryzykiem emocjonalnym.

    Ironia
    Wiersz jest pełen subtelnej ironii – próba „bezpiecznego” podejścia do poezji i uczuć wydaje się absurdalna, ponieważ zarówno miłość, jak i sztuka są z natury spontaniczne i nieprzewidywalne.

    Autor sugeruje, że próby kontrolowania emocji mogą być wygodne, ale jednocześnie pozbawiają je autentyczności.

    Stylistyka
    Minimalizm: Krótkie wersy i oszczędność słów oddają napięcie między spontanicznością a kontrolą.

    Bezpośredniość: Wiersz jest napisany w formie dialogu lub monologu skierowanego do drugiej osoby („niech pani pisze recenzję”), co nadaje mu osobisty ton.

    Podsumowanie
    „Poezja niebezpieczna” to rozważanie nad granicami między sztuką a emocjami oraz nad próbami ich kontrolowania. Wiersz wskazuje na paradoks – choć chcemy chronić siebie przed ryzykiem zakochania czy zranienia, prawdziwa poezja (i miłość) rodzi się właśnie z tego ryzyka. To subtelny komentarz na temat ludzkiej potrzeby bezpieczeństwa kontra spontaniczna natura uczuć i twórczości.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania