Pokora

Dać bym chciał, gdybym cokolwiek miał,

Lecz puste kieszenie i serce na dłoni.

Życie jak sen , na jawie jest.

Wciąż płynie, choć nikt go nie goni.

Żyć w świecie gdzie liczą się tylko pozory,

Czy mieć wszystko to, co się błyszczy jak diament?

A może odrzucić te wszystkie kolory,

I żyć w prostocie, gdzie cisza wciąż trwa?

Nie być nikim ważnym, nie mieć nic cennego,

Czy to porażka czy może to dar?

Uwolnić się od pragnienia wiecznego,

I znaleźć spokój, gdy znika już żar.

Dać bym chciał mądrość płynącą z pustki,

Nauczyć innych, że szczęście jest w nas.

Nie w rzeczach, nie w złocie, nie w sławie ulotnej,

Lecz w chwili obecnej, co trwa tylko raz.