Pomarańczowe Słońce, Czyli Chluba Dreamworldlandionii

Opowiadanie

"Pomarańczowe Słońce, Czyli Chluba Dreamworldlandionii"

gatunek: fantastyka/surrealizm/czas wolny/imprezy

Wszechświat Wielobarwnych Świecących Tarcz Nieboskłonowych. Planeta Dreamworldlandionia. Lata dziewięćdziesiąte czasu lokalnego.

Każda osoba w tej historii miała od dwudziestu dziewięciu do trzydziestu czterech lat. Po ciemnożółtym niebie, ponad różowo-fioletowymi chmurami, beztrosko i radośnie fruwało sobie pomarańczowe słońce. Czasami, dla humoru, zakręciło się w losową stronę, trochę jakby w stanie nieważkości. W niektórych z uniwersów było historyczne oraz legendarne, bo niejednokrotnie występowało tam w jakichś dziwnych i śmiesznych opowiadaniach.

Jednego razu, słońce fruwało sobie na statku, ulepionym z obłoków oraz powoli i delikatnie kołyszącym się w różne strony świata. Ubrało różowe okulary.

— Jest cool! He, he, heee! — powiedziało z luzackim akcentem słońce, obficie zsyłając swoje promienie na piękne, luksusowe, leżące nad ciepłym morzem miasto, liczące sto kilkadziesiąt tysięcy mieszkańców oraz utrzymane w kilku różnych stylach architektonicznych, między innymi: plażowym, art deco, grecko-rzymskim, polinezyjskim, latynoamerykańskim, nowoorleańskim, hiszpańskim, hollywoodzkim, francuskim, włoskim, jak i niegdysiejszej Republiki Weneckiej.

Promienie pięknie ogrzewały oraz oświetlały całą miejscowość i okolice. Setki ludzi, uradowanych z powodu bardzo dobrej pogody, przyszły na plażę, uśmiechnęły się radośnie oraz zaczęły beztrosko tańczyć, a spod ich stóp uciekły kraby, które następnie wskoczyły do morza.

Pod powierzchnią wody, rozpościerały się niezwykłe i przepiękne rafy koralowe, przypominające swoim wyglądem wiosenne lub letnie łąki, pełne kwiatów oraz motyli. W toni wodnej, ponad koralowcami i ukwiałami, majestatycznie pływały szeroko uśmiechnięte rekiny, beatboxujące delfiny, zamyślone samogłowy, zadumane żółwie morskie i zrelaksowane płaszczki.

Na plaży, pośród palm, figowców oraz hibiskusów, przed barem serwującym napoje owocowe, tańczył banan, ananas, brzoskwinia, mango, papaja, cytryna, kiwi i pomarańcza.

Tymczasem, słońce wesoło zatańczyło, odwiedzając każdy zakątek przyozdobionego chmurami oraz świecącymi gwiazdkami, niezwykłego, tajemniczego i inspirującego nieboskłonu, a wtedy powoli obniżyło swój pułap, aby zajrzeć do domów, ogrodów, balkonów oraz na tarasy, w celu przyniesienia ludziom, zwierzętom i roślinom większych ilości światła oraz ciepła.

Raperzy tańczyli breakdance na placach, w cieniu kwitnących drzew liściastych.

Barwne mozaiki, przypominające motywy dekoracyjne z różnych krain i epok tego niezwykłego świata, wirowały na niebie.

Po powierzchni morza śmigali surferzy i windsurferzy, a także pływały imprezowe jachty oraz promy.

Na jednej z przybrzeżnych wysepek, znajdował się kufer pełny kolorowych diamentów i złotych monet. W drewnianym wraku statku harcowała rozgwiazda, mewa oraz krab. Pod pochyłą palmą siedziały i grały na gitarach cztery międzywymiarowe postacie, potrafiące w ciągu kilku sekund całkowicie zmienić swój wygląd.

W dużym parku, urządzonym oraz utrzymanym w stylu tropikalnego lasu deszczowego, oraz oddzielającym plażę od zabudowanej części miasta, na lianach bujały się małpa ogoniasta i czerwono-żółto-zielona papuga. Kołysały się beztrosko, będąc wyluzowanymi oraz roześmianymi.

— Hahaha! — zaśmiała się małpa, a wtedy wykonała skok wzwyż, podczas którego wykonała przewrót w przód, po czym z powrotem wylądowała na gałęzi, przystrojonej liśćmi figowca i platana oraz owocami z kilku różnych gatunków.

— Hahaha! — uśmiała się papuga, gdy zobaczyła akrobatyczne wyczyny małpy.

Potężne drzewa wyglądały jak genetycznie zmodyfikowane hybrydy wielogatunkowe. Miejscami, w pobliżu stawów i rzek, można było zobaczyć chmurę, uformowaną z mgły oraz powoli przesuwającą się w kierunku centrum miasta, gdzie baraszkowały złote rozgwiazdy, albo w stronę morza, nad którym rozpływały się w powietrzu.

Z dalekiego Kontynentu Wiecznej Imprezy, nadpłynął osobliwy tratwo-jachto-dom. Podążało za nim kilka mew i pelikanów, a także ciekawskie, rozrywkowe rekiny oraz podstępne, psotliwe krokodyle. Na oryginalnej, nietypowej jednostce pływającej, skrywali się Pirat, Piratka, Plażowicz i Plażowiczka. Zeskoczyli na ląd. Na plaży, siedem krabów budowało zamek z piasku, aby schronić się w nim przed suszą oraz upałem. Z parku przyszli roześmiani Rastaman i Rastawoman. Z gwarnej starówki przybyli Piosenkarz Funk i Piosenkarka Funk. Przynieśli ze sobą dwa radiomagnetofony, jeden pomarańczowy, a drugi różowy.

— I gitara graaa! Hahahahahaaa! — podsumował wesoło Rastaman, a wtedy z wody wyskoczył rekin w okularach przeciwsłonecznych oraz krokodyl w słomianym kapeluszu.

Zwierzaki wyciągnęły zza swoich pleców grzechotki. W rękach każdego z ludzi pojawiła się gitara, bębenki lub ksylofon. Wszyscy zaczęli wesoło grać, a był to początek Muzyczno-Tanecznej Imprezy Szczęścia I Radości. Spod piasku plażowego, na powierzchnię wydostały się dziesiątki krabów, rozgwiazd i małży.

Tymczasem słońce siedziało w wannie, stojącej na obłoku, wyglądającym trochę jak Stonehenge wraz z kawałkiem trawnika albo łąki, tyle że ulepionym z chmur. Ten obłokowy statek unosił się nad parkiem-dżunglą.

Po dwudziestu ośmiu minutach koncertowania, tymczasowy zespół nagle przestał grać, bo właśnie skończyły się już nuty, a ciąg dalszy był dopiero w drodze. Rekin wrócił do morza, a krokodyl skierował się w stronę stawu, posiadającego kilka wysp oraz mieszczącego się w parku. Ludzie poszli na ulice przebojowego miasta. Podążyły za nimi małpa i papuga. Kiedy zwierzęta znalazły się na miejscu, to biegały i skakały po dachach.

Ludzie nałożyli sobie na szyje kolorowe koraliki oraz zaczęli wesoło tańczyć. Wtedy przyfrunęło słońce. Raper, Raperka, Rastaman, Rastawoman, Piosenkarz Funk, Piosenkarka Funk, Plażowicz i Plażowiczka usiedli przy ośmioosobowym stole. Wymyślali różne przedmioty oraz postacie, próbując odwzorować je za pomocą dłoni jako cienie na beżowej ścianie, oświetlonej żółto-pomarańczowo-czerwonymi promieniami. Przedstawili między innymi osiedle domów i około dwadzieścia dziewięć różnych dzikich zwierząt.

Po innej, pobliskiej ścianie wspiął się wielki ślimak, a kwiaty doniczkowe na balkonach oraz tarasach były często odwiedzane przez motyle i ćmy. Obok brązowych drzwi, rosły winorośle i winobluszcze. Sięgały do złotych okien, znajdujących się na wyższej kondygnacji. Nad miastem przefrunął helikopter, a następnie można było zobaczyć, jak pośród chmur przelatywał wielki kompas, który stracił orientację w terenie. Zdezorientowana kukułka w kształcie orzecha kokosowego fruwała tu i tam, trzymając w dziobie złote serowe ciastko.

W międzyczasie w parku...

Z brzegu stawu, zielona żaba przeskoczyła na typowy, okrągły liść lilii wodnej. Minęła kilka takich liści, skacząc z jednego na drugi, a następnie wskoczyła do wody z pluskiem, pod powierzchnią zastając wodorosty i glony, którymi zajadały się kijanki.

Tymczasem na plaży...

W pobliżu drewnianej tawerny, zbudowanej w stylu plażowo-westernowym, na jednej z kilku ławek otaczających wygasłe ognisko, siedzieli Cowboy i Cowgirl. Śpiewali piosenki z gatunku country, wymyślając swoje własne teksty oraz melodie. Mieli także gitary, więc grali na nich, a powstające dźwięki często były naprawdę zabawne. Nagle i niespodziewanie, nieopodal dwojga rozbawionych oraz rozśpiewanych ludzi, przespacerował się ciemnobeżowy krab pustelnik, jako schronu używający jasnobeżowej muszli, pozostawionej niegdyś przez jakiegoś ślimaka morskiego.

— Łooo! Yo ho hooo! Ciach, ciach! Hahaha! Ciach, ciach, yo! — powiedział zabawnym akcentem wesoły krab, a następnie poszedł sobie dalej, wkrótce znikając za konarem, leżącym pośród piasku i częściowo zamoczonym w wodzie, w której żyły pąkle oraz pływały ławice ryb, meduz, ośmiornic i krewetek.

Wzdłuż plaży przeszło się czworo zabawnie ubranych ludzi, wyglądających jak jacyś partyzanci nie z tej planety. Wędrując, tańczyli Taniec Sowizdrzałka Z Plaży/Wyspy/Dżungli/Magicznych Ogrodów, czyli klaskając to w dłonie, to w kolana, oraz podskakując to na jednej nodze, to na dwóch. Dziwny, śmieszny, luzacki taniec, kojarzący się z latem, wakacjami oraz podróżami, a wymyślony przez autora tej dziwnej i tajemniczej historii. Nad głowami wyluzowanych, imprezujących podróżników przefrunęły dwie rozgadane oraz roześmiane mewy, trzy rybitwy oraz dwa wesołe pelikany. Pośród bananowców, rosnących na styku plaży z łąkami, lasami i lasostepami, ukrywały się wąż, jaszczurka, wiewiórka, piżmak i żółw.

Na ciepłej, słonecznej płyciźnie, zatańczyły cztery różowe flamingi, dwa czerwone ibisy, oraz pięć białych pelikanów. Do pobliskiego portu przypłynął Wesoły Podróżny Imprezostatek Piracki. Kursował on między tym lądem, a enigmatyczną wyspą, znajdującą się pod wpływem nieco chłodniejszej strefy klimatycznej.

Pod jednym z kilku wielkich kamieni, leżących niedaleko Lasostepowego Wzgórza Nostalgoczno-Klimatycznych Wspomnień, znajdowało się tajne przejście do podziemnego, niezwykłego miasta piaskowego, gdzie mieszkały kraby pustelniki, rozgwiazdy, przegrzebki, ośmiornice i inne fascynujące stwory morskie, a miejscowe słońce zwisało z sufitu niczym kula dyskotekowa.

Tymczasem na powierzchni, pod konarami ukrytymi pośród palm, juk, hibiskusów i trzcin, grasowały zielone świecące bloby, jakby znacznie przerośnięte mikroby, podczas gdy po plaży szło gęsiego kilkaset wesołych pingwinków, które śmiały się oraz śpiewały, a ich chód był taneczny i zabawny.

W głębi lądu, około dwadzieścia cztery kilometry od sielankowych wybrzeży, znajdował się urozmaicony krajobrazowo lasostep. Niedaleko wielkiego drzewa liściastego znajdowało się łagodne wzgórze, porośnięte trawami i kwiatami. Skrywało jamę, posiadającą czterdzieści wejść, oraz było zamieszkiwane przez dwadzieścia cztery jaszczurki. Jedna z nich wywołała miniaturową, krótkotrwałą trąbę powietrzną, kręcąc ogonem i machając łapkami. Zauważywszy to, zdziwione nietoperze i ćmy pospadały z drzewa na sterty liści, a wtedy zostały pozbierane przez jeże, żaby, borsuki, szopy i skunksy.

Wypoczywając na niezwykłym, tajemniczym, międzywymiarowym, jasnoniebieskim niebie, słońce zbudowało z obłoków zamek, pełny wielu różnych tajnych skrytek i przejść, a wtedy nad konstrukcją przefrunęły cztery sterowce oraz pięć balonów pasażerskich.

W norze, w pobliżu konara, mieszkała żaba. Jednego razu, zastała w swoim domu stadko żmij. Poprosiła o pomoc ropuchę, a ta szybko przepędziła intruzów.

Wtedy nagle opadła brązowa albo ciemnozielona kurtyna, zasłaniając niezwykły świat. To wszystko okazało się być tylko snem ekscentrycznego artysty-wizjonera. A może to nie był tylko zwykły sen? Może to wydarzyło się naprawdę, tylko że w alternatywnej rzeczywistości? W innym, lepszym wymiarze? W każdym bądź razie, szczególnie późnym wieczorem i w środku nocy, na niebie często można było zobaczyć świecące, wielobarwne, tańczące, grające i śpiewające, mniejsze oraz większe chmury o różnych, dziwacznych kształtach.

Koniec.