pomiędzy żebrami

Próżna Mery włosy cztery

A jednak dostrzega szmaragd powinności

A jednak by chciała się zmienić

Mierzy wyżej

Dotyka ziemi dłońmi które nie nadają się

Do obróbki ziemniaka

Bo rwą się by rzeźbić w glinie

Spluwa na twarz w kałuży

Na której puszczała łupiny orzecha

Nigdy się nie dostosuje

Tworzy

Obraz inny niż być powinien

Buntowniczki wobec innych za to

Co sama sobie odbiera

wybrzmiej ciszej pomiędzy żebrami