Ponad własne możliwości
Wyrastają mi skrzydła, więc wzlatuję ku słońcu.
Inaczej widzę świat z góry.
Nad innymi chmury a nade mną słońce które topi wosk łączący pióra.
Wpadam w głębiny. Ostatnie co pamiętam to słońce.
Wyrastają mi skrzydła, więc wzlatuję ku słońcu.
Inaczej widzę świat z góry.
Nad innymi chmury a nade mną słońce które topi wosk łączący pióra.
Wpadam w głębiny. Ostatnie co pamiętam to słońce.
Komentarze (3)
Dziurawe niebo.
Niebo I tak jest dziurawe.
Widze swiat po polowie/ przebilem sie przez niebo.
Jestem poetą. Z gwiazd.
które topi wosk łączący chmury jako I pióra.
Kto mi dal skrzydla/ lutnie
Kto mnie odxial w piory/ dal skrzydla ale Lutni.
I tak Wysoko postawil, ze z gory wszystek
Swiat widze, a sam jako trzeba ..tykam sie nieba
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania