Poprostu Jesteśmy.

Jest między nimi przestrzeń, która nie musi być wypełniona uczuciem.

Nie ciągnie ich do siebie w sposób, który opisały by książki o miłości.

Siedzą razem. Czasem w ciszy. Czasem w śmiechu.

I nikt nie zadaje pytania czy ''to coś więcej''.

To, co jest - już wystarczy.

Ona opowiada mu o mężczyznach, których spotyka, czasem z nadzieją, czasem z zawodem.

On słucha, czasem się śmieje, czasem tylko kiwa głową.

Wie, że nie szuka w niej partnerki.

Jest dla niego kimś innym.

Ważniejszym.

Gdy jemu wali się dzień, dzwoni do niej,

Nie po radę, po obecnosć.

Bo ona wie, kiedy mówić, a kiedy milczeć.

Nie muszą się dotykać, żeby być blisko,

Nie potrzebują romantycznych gestów żeby wiedzieć, że się liczą.

Nie walczą o definicję.

To przyjaźń

Bez haczyków. Bez napięcia. Bez planów ''B''

Nie jako poczekalnia przewd miłością.

Nie jako zapasowa opcja.

Poprostu - dwie osoby które się znalazły i postanowiły być przy sobie.

Nie dlatego, że muszą.

Tylko dlatego, że chcą.