Poranna godzina

Poranna godzina

Powoli przedświtem poranek wstaje

A przez zasłonę się światło przesącza

Rozświetla leżące na stole okulary

Pierwszy nieśmiały promień słońca

Mgła szarymi mackami nisko się ścieli

Mała lampka zmiennym błyska światłem

Mróz szronem trawę mocno pobielił

A w sercu tęsknota narasta za latem

Rozbłyska słońce w okularów rysie

W konarach wiatr hula za oknem

Oczy powoli otwieram na życie

Po szybie tłuste płyną krople

Szybki stukot deszczu przygina gałęzie

Które późna jesień pozbawiła liści

Tkacz kosmaty pająk pajęczynę przędzie

Snu który mi się w nocy przyśnił

Szare chmury przesłoniły już słońce

Rysa na szkle w mroku się ukryła

Wypijam łyk kawy wciąż jeszcze gorącej

I to właśnie moja poranna godzina

D.G.