PORCELANOWA DZIEWCZYNKA (K. BENDINGER - Majka - zimowe wspomnienie lata)

a zimą kiedy zaśniesz

śni się ciepłe słońce

i wianek z dmuchawców

i bezwiatr się śni

w trosce o dmuchawce

ulotne jak sen

więc chodzisz w nim na palcach

by się nie skończył przedwcześnie

bo jeszcze mróz trzyma

i zaspy śnieżne

dlatego śpij

śniąc kwietną łąkę

i okno szeroko otwarte

i ptasi świergot

wśród liści zasłuchanych

w ptasie baśnie

pod powiekami jest świat

osobny

niedostępny dla innych oczu

i chłód tam nie przenika

tylko cisza i spokój

widoczny na twojej twarzy

błogość i piękno

wszystko kruche jak z porcelany

tym bardziej śpij

pośród pasteli

miękkości mleczy przejrzałych

że byle podmuch

i rozsypie się wianek i sen

o chłopcu doskonałym

co porcelanowe ma usta i ręce

wiatrowi opór stawi

znów będzie bezpiecznie

powieki uchylić

sen z jawą wymieszać

i żyć albo śnić

nie tracąc ani chwili

porcelanowych wschodów i zachodów

słowotoków zmilczeń

wianków ani koron