Porozmawiajmy o miłości

Była już ostatnią, której nie mógł stracić,

stromizną słów w gardle, przepaścią.

Schodził z nadrealnego świata.

Płynęły kobiety, z żadną nie był w pełni księżyca.

Jeszcze czas pochyla się nad nimi.

Jego żona weszła do Sklepiku na trzech klientów

po to co zawsze, na ulicy obejrzał się za nieznajomą.

Dał się złapać na stary numer farby do włosów

ostatniej z wielkich.

(Odrzutom z wytrzeźwiałek, Tworek, mentalnym odrzutowcom, dziękuję, niczego nie

wymóżdzą)