portugalska znajda

Wyschnięte liście szeleszczą pod stopami, a wiatr przynosi zapach soli z oceanu.

Na wybrzeżu Portugalii, gdzie fale uderzają o skały, żyła tajemnicza kobieta.

Znana była jako "portugalska znajda".

Jej los był jak podrzutek, a korzenie – bastardem.

Urodziła się jako dziecko z nieprawego łoża, kukułcze jajo w rodzinie,

której nie była częścią. Sierota, oczekująca na ciepło i akceptację,

ale zawsze pozostająca na uboczu.

W jej oczach widziałem smutek, jakby była synem pułku,

który stracił swoich towarzyszy w bitwie.

Jej serce było jak bękart, odrzucone przez los, ale wciąż bijące z uporem.

Wędrowała po wybrzeżu, jak sierotka, szukając swojego miejsca w świecie,

ale nigdy nie znajdując go.

Portugalska znajda była tajemnicza i piękna,

ale jej dusza była obciążona przeszłością.

W jej oczach widziałem historię, którą nie potrafiła opowiedzieć.

Może to była miłość, która ją zraniła,

albo tajemnica, którą nosiła w sobie.

Nie wiem.

Ale gdy patrzyłem na nią,

widziałem więcej niż tylko kobietę.

Widziałem historię, tragedię i nadzieję.

I choć była samotna, wciąż była częścią tego pięknego,

ale bolesnego świata.

bolesnego świata.