***[posiali krzyże...]

posiali krzyże

jak gwiazdy niezliczone

w tobie i z tobą rosną

na potężne drzewa

 

ciężko będzie iść

boleśnie upadać

budować z ramion dach

pod który chowa się głowę

kiedy deszcz grad

i gdy plują na ciebie

 

posiali krzyże

później zapomnieli o zbiorach

mieli kosić młócić

obierać z drzazg

dłonią cieśli wygładzać

historię wpisaną w słoje

 

zamiast tego liczą

razy wymierzane słońcu

dokładając od siebie

byle rozpędzić bicz

kręcony u wezgłowia

 

śni się mrok

i nie można się obudzić

kiedy świst

jak zła przepowiednia

zamyka uszy

na pianie koguta

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (10)

  • Dekaos Dondi 25.12.2021
    Igalga↔Można się zastanowić. Wiele w tym wierszu, różnych prawd, odpowiednio podanych. I ostatnia strofa.???
    Pomimo, Twoich raczej niewesołych tekstów↔Zdrowych i Spokojnych→(:?życzę?:)
    Pozdrawiam:)↔%
  • IgaIga 27.12.2021
    DD - dziękuję i nawzajem :)
  • Jakoś mi tak na styl Baczyńskiego, odczuciem pierwszym czasło. Podobujące się.
  • IgaIga 27.12.2021
    Dzięki, yanko.
  • MartynaM 26.12.2021
    Bardzo piękny wiersz. Czysty profesjonalizm. 6
  • IgaIga 27.12.2021
    MartynaM - dziękuję.
  • Tjeri 26.12.2021
    Iga, najpierw pytanie – chciałaś osiągnąć jakiś efekt tą wersyfikacją, czy niecelowy zabieg?
  • IgaIga 27.12.2021
    Tjeri - niecelowy. A cio?
  • Tjeri 27.12.2021
    IgaIga bo psuje mi ona dobry wiersz. Czytam na głos i brzmię jak robot protokolarny C-3PO. Jeśli nie miałaś na celu jakiegoś dodatkowego efektu, spróbuj przemyśleć temat – na spokojnie. Tym bardziej, że nie trzeba rewolucji, dwie –trzy zmiany już zrobią efekt.
  • Tjeri, Rewolucje są git - bohaterowie romantyczni....

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania