Poskładani

Gdy spotka mężczyzna niedoceniony

kobietę której nikt nie darzył czułością,

spróbują stworzyć coś pięknego.

Coś co nazywać będą miłością.

 

On niedostępny emocjonalnie,

Ona uzależniona od przemocy.

Marzyli wspólnie choć banalnie

o szczęściu swoim każdej nocy.

 

Snuli plany o przyszłości,

życiu wspaniałym jak w niebie.

W tej euforii zapomnieli

darzyć prawdziwym uczuciem siebie.

 

Niech każdy co chce myśli w głowie.

Nie będę dalszej historii opowiadać.

Brakiem braków nigdy nie napełnisz.

Z deficytów nie da się życia poskładać.

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • ireneo 2 miesiące temu
    dobra refleksja z kilkoma niemal złotymi myślami. Warto przeczytać.
    ⭐⭐⭐⭐⭐⭐
  • KaMaRo 2 miesiące temu
    Dziękuję za pochylenie sie nad nim
  • piliery 2 miesiące temu
    Nasuwa się piosenka Pietrzaka " Czy te oczy mogą kłamać". Inny nieco duch i czas ale klimat jakoś mają wspólny a i znalazło się miejsce na wcale nie głupi morał.
  • KaMaRo 2 miesiące temu
    Dziękuję za refleksję

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania