Poprzednie części: postój

Postój

Pora na antrakt w Międzymyślu,

bądź w Międzyczasie pod siódemką

na przedawnienie starych przysłów.

W czasie burz mózgów - błyski noc tną.

To pora westchnień i azylu

w płuc objętości, w równym pulsie

na wyludnionej stacji Beztrosk,

w bezwietrznej aurze - w miękkiej chuście,

w której otula tylko ciepło

własnego ciała, dźwięk oddechu.

Wsiąkło w grunt dawno, co przez palce

przeciekło - nie ma. Nie ma mnie tu -

ja w Międzymyślu, w Międzyczasie,

zakotwiczona w tym Beztrosku,

w którym się snuje smużka wiary,

a na ławeczce - Wola Boska.

__________

Rok 2017/2018

Komentarze (6)

Grafomanka 9 miesięcy temu

Ładnie płynie wiersz... niby beztrosko, ale z ma swój ciężar. No i przystań... 5

Pozdrawiam

TseCylia 9 miesięcy temu

Dobrze odczytałaś, tylko NIBY. Okoliczności będące bezpośrednim "powodem" tekstu były bardzo niefajne.
Pozdro i dzięki :)

Dekaos Dondi 9 miesięcy temu

TseCylia↔Postój na zastanowienie. Może nawet na przekierowanie pewnych schematów.
Szczególnie ostatnia→jak dla mnie:)↔Pozdrawiam:)

TseCylia 9 miesięcy temu

To był moment mojego życia, w którym trzeba było przewartosciowac wiele i zrozumieć, czym jest pokora.
Dzięki i pozdro :)

piliery 9 miesięcy temu

Muszę Ci powiedzieć, że ten wiersz wzbudził mój zachwyt precyzją refleksji, łatwością z jaką posługujesz się słowem. Uwielbiam takie zbitki: " W czasie burz mózgów - błyski noc tną." Ostatnia strofa to majstersztyk.

TseCylia 9 miesięcy temu

Piliery, dziękuję... Miło bardzo taką opinię czytać. :)

Postój

Komentarze (6)

Napisz komentarz