powiedz mi

to był wiatr. zapowiadał zmianę pogody. dlaczego baliśmy się uniesionej zasłony.

jeszcze słońce próbowało nas uspokoić

wnikało delikatnie przez szybę.

też chciało dotknąć niepostrzeżenie ciała

czujesz i nie czujesz. wszystko dzieje się jakby obok. za zamkniętymi drzwiami. wzrok oczy można spojrzeć. wstydliwe zasłony i wścibskie małe muszki a może

nikt nic nie słyszał i możemy się powtarzać

wielokrotnie

tylko nocą. bo noc rozgrzesza sprowadza

poranek. znów nie zamknęliśmy okna

powiedz mi

czy była w nas poezja. wiedząc że nie mamy nic układaliśmy dzień do snu aby przetrwać. powiedziałeś że kupisz sobie nową głowę. a ja udawałam młodą kobietę. i przestałam udawać słońce. nazwałam rzeczy po imieniu.

nie boje się

imion nowych ludzi, nawet jeśli to imiona wojny

boję się że nigdy cię nie zobaczę