Powrotnik.

Nie było cię coraz krócej, więc przestałem się dziwić,

że kwiecień może mieć tylko pięć dni,

że nagle przeskakuje w październik,

a ja nie widzę żadnej różnicy.

Nie ufam już, kiedy mówią mi o latach świetlnych ,

że ktoś postawił stopę na księżycu,

skoro ja nie mogę nawet opuścić jej na podłogę,

a asfalt wlewa się każdym możliwym sposobem

i tworzy mi przeciąg w myśleniu.

Co jeszcze bardziej zbliża mnie do ciebie,

jest paradoksem, który skacze przede mną i robi pajace.

Co jeszcze bardziej utwierdza mnie,

zastyga w przekonaniu, że zaraz już będziesz.

Że skoro nie ma cię coraz krócej,

to przetrwam wszystko i wszystko naprawię,

dopóki rzucamy cień, ten zmienia się w dobę,

kilka miesięcy

i przeskakuje jak iskra pomiędzy słowami.

Z cyklu : Detoks.

Szósty kwietnia, nowego roku pańskiego.