Pożar w ciemności

twoje słowa

spaliły mi serce

jak papier wrzucony do ognia —

został tylko zapach dymu i cisza,

która drapie w gardło

noc nauczyła mnie mówić szeptem,

żeby nie obudzić wspomnień

twoje oczy wciąż chodzą po moich snach,

zimne, jakby patrzyły z dna jeziora

na to, co zostało ze mnie

miłość —

to była trucizna w ładnej butelce,

piłem ją chętnie,

aż przestałem czuć cokolwiek

teraz serce bije tylko z przyzwyczajenia

jak stary zegar,

który dawno stracił sens odmierzania czasu