POŻOGA

POŻOGA

Usuwa mi się grunt spod nóg

Trzęsie domu fundament

Atakuje odwieczny wróg

Przesłania mrok firmament

Znów pieniędzy brak na wszystko

Kracze i nad głową krąży

Padlinożerne ptaszysko

Byle mu się schować zdążyć

Mam serdecznie dosyć życia

W wiecznym strachu przed biedą

Nie mam nic już do ukrycia

Meczę się po długach schedą

Klnę na system, świat i boga

Trawi mnie gniew i trwoga

Nadciąga ognia pożoga

A po niej znów zima sroga

Piszę tak sobie poezję

O ważnych życia bzdetach

Jak windykatorzy o mnie

W swoich żelaznych kajetach

I to by było na tyle...