Pozornie cicha stacja

Jesień gęstnieje. Nie wystarczy malowanie

pejzaży cienkim pędzelkiem.

Pamięć zatrzyma światło, które przepływa

przez liście klonu oraz pozieleniałą sosnę.

Wrześniowy poranek zadaje pytanie:

co zrobić gdy odchodzi własne istnienie,

lecz nadal jest cząstką natury.

Cisza dojrzewa głęboko pod ziemią,

słowa nie przejdą do tamtej strony.

Nadejdzie szorstka, zimna pora.

Park przemieni się w gasnące cienie,

ale pragnienie powróci - zawsze wraca.