Pozostaniesz w naszej pamięci

Ten wątły , cichy mężczyzna, snujący się po domu ostatkiem sił, gdy jeszcze nie był przykuty do swojego łóżka.

Walczył do końca o swój godny byt na tym ziemskim świecie.

Wierzył, że będzie zdrowy i jeszcze stanie o własnych nogach.

Długo walczył nie chciał poddać się postępującej chorobie, jednak był , już bardzo słaby, aby moc się jej przeciwstawić.

Rodzina była zrozpaczona po jego odejściu.

Nie mogli się z nim należycie pożegnać.

A teraz jest , już na to za późno, jego już niema.

Jest tam na górze szczęśliwy nie cierpi,

może chodzić, cieszy się i uśmiecha codziennie do do swoich bliskich .

Modląc się, aby , także oni odnaleźli wieczne szczęście w godzinie swojego odejścia.