Primaeval Tenebrae (Pradawna Ciemność)

Pradawna ciemność zbudzona przez złudzenie i zatracenie prawdy,

kadencja i dekadencja panteonu bytów i niebytów…

Łuski złowrogiej siły wymieniają kolce obłudy,

Wbijające się w każdą cal człowieka, którego nie znał.

Bitwy podtrzymujące się polami krwi niewinnych i wybranych,

wytrzymałość strumieni ognia i żelaznej huty —

czym że On zawinił, iż ujrzeć musiał ową pokrętną sztukę anomii?

Pamiętaj o ciemności niedostępnego porządku, ukrytej w głębi oceanu.

W bezdenności pustki wyblaknie,

nie widząc światła, nie czując winy, nie znając prawdy, nie szukając królestwa.

Twe wspomnienie istności wyblaknie,

księżna czerni twej światłości łaknie - naturalnie.

Z każdym rozdziałem czerwonego, oznakowanego człowieczeństwa

promienie cienia rozpraszają letarg wieków,

stając się pomnikiem negacji i przewrotem tłumionego arsenału —

obskurnością według surowego kryterium.

Wszystko, co otaczasz, nie było zakażone urazą,

godłem i wrażeniem konsekwentnie przemyślanym.

Dwukrwistość rodowa – wzniesiony nabytek ponad tchnienie rozlane po ziemi.

I nic nie czując, będąc bez odmian,

Wnet ów każdego spłoszyłby ryk przedefiniowania

Twierdza ludowego ziluminatyzowanego zindoktryzowania,

opozycja kierunkowanego zdemonizowana

.

Żywot nie kończy się jednostronnie

albowiem niezłomny, lud w codzienności wytrwał.

Ciemności kierują się w kierunku tłumienia,

Słońce nadeszło wraz z nadzieją i żarem.

Odbudowa zepsucia rozprzestrzenia niewolę słowa,

zwracając życie w dwustronnej trudności.

Niezwyciężony dla ludu przemówił w regionie,

Skruszył nadzieje i ujarzmił mniejsze majestaty

I powstał następny hierofanta w szarości

Chwała chwilom utraconym,

Wyklinając plugawą transkrypcję pobożności,

Uschnięcia ku streszczonej nadziei w zrozumieniu tajemnic

Czekania na zniwelowanie pradawnej ciemności

I nadejścia tysiącletniej, świetlistej błękitnej chwały.