Prolog

Prolog

Ciepłe promienie sierpniowego słońca połaskotały łagodnie policzek dziewczyny, można by rzec że wręcz kobiety. Zachęcając ją do wybudzenia się ze stanu jakim jest sen i przywitania całego świata. Destiny uchyliła lekko powieki ukazując głębie swoich pięknych oczu o kolorze ciemnej czekolady. Wstała powoli nucąc piosenkę znaną tylko sobie i ruszyła do łazienki z zamiarem uporania się z czynnościami porannej toalety. W łazience spojrzała na swoje odbicie w lustrze dostrzegła młodą i pełna życia dziewczynę o jasno brązowych włosach sięgającymi do połowy pleców. Kończyła dzisiejszego dnia 15-naście lat wiec ubrała się pośpiesznie i jak najszybciej mogła pobiegła na dół białego domu gdzie znajdował się salon. Niestety pech chciał , aby solenizantka zahaczyła się o brzeg stopnia który miał zamiar przewróci boleśnie Destiny. Jednak ta zrobiła w powietrzu salto i bezszelestnie wylądowała na samym dole schodów. Matka dziewczyny Megan widząc zaistniałą sytuacje cichutko szepnęła mężowi Petrowi do ucha :

-Coraz bardziej przeważają u niej twoje cechy to niedobrze musimy jej dziś powiedzieć ...

Po czym odeszła od męża i przywitała córkę idącą w ich w stronę :

- Słoneczko już wstałaś jako solenizantka powinnaś dłużej pospać. Wszystkiego najlepszego -po czym matka cmoknęła ją w policzek .

-Dzięki, ale to nie jest powód do życzeń staje się coraz starsza już niedługo nie będzie mi wypada robi tego ... - powiedziała Destiny po czym rzuciła się na niespodziewającego się niczego ojca. Po chwili w całym domu było słychach donośny śmiech.

-Córciu na to nigdy nie będziesz za stara - powiedział z uśmiechem lekko zaczerwieniony od śmiechu ojciec dziewczyny .

-Dobrze w takim razie czas, abyście powiedzieli co tak chcieliście - powiedziała Des przy tym szeroko się uśmiechając ukazując rządek równych zębów. Po tych słowach rodzicom nagle zrzędy miny, a rodzicielce dziewczyny oczy zaczęły napełnia się łzami, ale nie pozwoliła im opuści oczu. Destiny niewiedzą co się stało spytała o to rodziców nie otrzymała jednak ona odpowiedzi dopiero po chwili odezwał się jej ojciec pokazując, aby najpierw usiadła kiedy zrobiła to ona jak zarówno on jak i pani domu przytulając delikatnie córek

-Twoje 16-nasze urodziny to wielkie szczęście dla ciebie jak i zarówno nieszczęście dla nas - powiedział lekko zachrypniętym głosem ojciec dziewczyny która z wielką uwagą wsłuchiwała się w słowa ojca po chwili kontynuował:

-Nieważne co ci powiem mam skrytą nadzieje, że nie znienawidzisz nas za to, że nie powiedzieliśmy ci wcześniej niestety taka jest zasada

-Nigdy nie mogłabym was znienawidziec - udała odpowiedzi dziewczyna

-Mamy taką nadzieje - tym razem odezwała się matka dziewczyny

- Wiec każdy taki jak ty w swoje 16-nasze urodziny dowiaduje się o sowiej przyszłości, pochodzeniu, nowej szkole - tu przerwała i poprosiła, aby kontynuował jej mąż

-Nie jesteś taka jaka sadzisz. Jesteś niezwykła , jesteś nieśmiertelna wiesz o co mi chodzi? - Des odchrząknęła i chciała się zaśmiać ale ojciec widząc wyraz jej twarzy od razu powiedział

-Jeśli myślisz że to żart to wcale tak nie jest zapewne czytałaś o wampirach to nie fikcja jesteś jedną z nich z nas -powiedział pokazując na siebie i kobietę obok

-To właśnie dlatego masz tak niezwykłe umiejętności jesteś niesamowicie szybka i zwinna a twoje oczy czasami robią się czerwone jak ogień w dzień swoich 16-naszych urodzin każdy się o tym dowiaduje przykro mi-ostatnie słowa wypowiedział już szeptem. Nawet nie zauważył jak z oczu jego córki spływają kryształowe łzy...