Prostota niewidzenia

Nie widział nic, pośród masy zwierząt

Co na dwóch nogach chodziły wciąż wokół

Nie widział nic, pośród przedmiotów

Co te zwierzęta, stworzyły dla niego

Nie widział już morza, gór, rzek, oceanów

Co siódmego dnia skończył bóg kreować

Nie widział już sensu i nie widział czasu

Wstał wziął szmatkę, przetarł okulary