Prototypiara

żyję

i jakoś nie mogę przestać

plątać się w sieci

dni i nocy

czasem

ginę w ponurych wierszach

kiedy mam siebie

serdecznie dosyć

tysiące

powodów do niechęci

zatracą duszę bezpodstawnie

gdy los w swych rękach mną nieświęci

mój stróż na zawsze podupadnie

a bez anioła jak bez cienia

bez drogowskazu i nadziei

której od zawsze tutaj nie ma

więc zamiast ronić żal już przemilcz

ostatni

moment gdy odchodzę

gdy nie odwracam się za siebie

jeśli ktoś spyta tylko powiedz

'nie mam pojęcia, serio, nie wiem'