Prywatka u małej Ruby

''Kiedy spoglądasz w otchłań, ona również patrzy na ciebie.''

Mała Ruby biega przed ośrodkiem z butelką wina w dłoni i wszystkich ściska. Przestraszeni przechodnie omijają ją szerokim łukiem. A ona wydziera się, przewraca, klnie i śpiewa. Obwieszcza dobrą nowinę. Zapijaczona ciżba wznosi z nią toasty. Jest w ciąży! Znowu. Z trzymiesięczna częstotliwością. Oczywiście przerwie ciążę, ale fakt noszenia w sobie zarodka traktuje już jako powód do radości. Lekarz chciał jej założyć spiralę, ale ona odmówiła. Lubi zachodzić w ciążę. Wszyscy się o nią wtedy troszczą. Gdyby dziecko się urodziło, byłoby to już jej piąte nienarodzone. Z narodzonych ma troje. Dlatego mówi wszystkim, że ma ośmioro dzieci. Wszystkie kocha tak samo. Choć wszystkie narodzone jej zabrali. Do rodzin zastępczych. Bardzo za nimi tęskni i chciałaby być z nimi i mocno je przytulać. Wrócą do niej jak tylko pójdzie na odwyk. Na razie musi zadowalać się rzadkimi widzeniami. Bardzo ją to wtedy stresuje i w dzień wizyty upija się do nieprzytomności. Kończy się burdą i tym, że do widzenia nie dochodzi. Spędza noc w areszcie lub na ulicy. Potem zawsze obiecuje, że pójdzie na odwyk i przestanie pić, byle tylko zobaczyć dzieci. Jest wciąż młoda i ładna. Może zacząć wszystko od nowa. Pójdzie na kurs kosmetyczki. Znajdzie sobie porządnego faceta, a nie pijaka i ćpuna. Nie takiego jak ojciec. Zresztą nawet go nie znała. Poznała za to dobrze konkubentow matki. Co noc pijani. Wpełzali jej do łóżka. Odkąd skończyła dwanaście lat. Jak po czymś takim miałaby żyć inaczej? Dla takich jak ona jest tylko jedno wyjście: uciekać. Żeby nie czuć, nie zwariować. Żeby nie rozpaść się na jeszcze większe strzępy. Uciekać w picie. W ćpanie. Spanie z pierwszym lepszym, który powie, że jest ładna i coś warta. Była raz na grupie wsparcia, ale wyszła stamtąd zalana łzami i musiała się upić. Nie miała siły spoglądać w swoja otchłań. Choć wiedziała, że uciekając od niej, coraz bardziej w nią wpada.