Pryzmat Uczuć

Widzę, różnobarwne kolory, życie jest pryzmatem uczuć. Grzyby rosną w mojej głowie, pobudzając hormony szczęścia. Bosymi stopami deptam łąkę pełną maków. Słońce powoduję, że woda zmienia się w parę. Wciągam skroploną wodę jak namiastkę błogosławieństwa. Źrenice rosną jak kwiaty, zakrywając szarość życia. Stojąc przed lustrem rozmawiam z odbiciem. Wiruję na wietrzę, las zieleni się bardziej, niż zwykle. Kłaniam się drzewom. Zwierzęta spoglądają na mnie ze spokojem. Czuję grawitację, wszystkie siły, wchłania moja skóra. Jest mi dobrze, lewituje ponad humarami. Ziemia faluje jak bezkresne morze. Słońce całuję mnie swoimi promieniami. Atmosfera podaje mi dłoń w podzięce. Otwiera mi drzwi do swojej miłości zwanej próżnią. Chce, ze mną zatańczyć w rytmie wszechświata. Grającej melodii, wiecznej, od zawsze, na zawsze dudniącej, jak bębny w moim sercu.