Przecież żyjemy

Przecież żyjemy o ten krok do przodu o drobiazg szansy

/ choć podszyty cieniem /

czegoś w nas dużo a czegoś za mało i ta ciekawość

by zajrzeć do jutra

kiedy wracamy nie po własnych śladach

zlicytowani z wiecznej ciekawości

bierzemy w siebie nieznośną codzienność

znów tacy święci niczym świt za oknem

liżemy czerwień po kąciki ust

wciąż trwa w nas zieleń najwyższego drzewa.