przedsen - przedproże

Komentarze (11)

• 
  Flanderspoppy 15.02.2022

  tu się zgodzę Ci co się uśmiechają - Bóg jeden wiedzieć czemu - są największymi czarodziejami wszech czasów. masz ode mnie 5!
  Pozdrawiam
• 
  IgaIga 15.02.2022

  Flanderspoppy - pięknie dziękuję!
  Odpozdrawiam.
• 
  Grain 15.02.2022

  piękny
• 
  IgaIga 15.02.2022

  Dziękuję, Grain.
• 
  Trzy Cztery 15.02.2022

  Podoba mi się. No i dwa miejsca do ewentualnego przyjrzenia się:
  
  Pierwsza rzecz. Porównaj te fragmenty:
  
  1.
  może to jedno z twoich zaklęć
  odczyniasz śmierć
  i zaraz zakwita łąka
  budzi się ptak
  
  2.
  może to jedno z twoich zaklęć
  odczyniasz śmierć
  i zakwita łąka
  budzi się ptak
  
  W 2. nie ma słowa "zaraz". Wywaliłam je, bo jest jakby watą słowną, zapychaczem, ale i dlatego, że obok słowa "śmierć" słowo "zaraz" kojarzy mi się z "zarazą".
  Może tylko ja tak mam, więc może to nieistotne. Popatrz sobie na 1. i 2.,
  i sama pomyśl:
  zostawić "zaraz", czy wyrzucić.
  
  Druga sprawa, to przejście od zwrotu "piszę do ciebie" do "ale nabierze wprawy". Nie załapałam od razu, o kim mowa. Dopiero dzisiaj zrozumiałam, że to może o ptaku. Może o łące. Wcześniej myślałam, że o człowieku. Zmyliło mnie słowo "chrapliwie", które kojarzy się z ludzkim oddechem.
  W ogóle, widziałabym to miejsce do poprawy. A nawet - wywalenia.
  
  do ciebie piszę
  siłaczko z ugorów i głusz
  gdzie słowa brzmią jak wystrzały
  i całkiem nie na miejscu jest twój śmiech
  gdy wokół wszystko płacze
  
  a jednak odsłaniasz zęby
  nie po to by warczeć
  może to jedno z twoich zaklęć
  odczyniasz śmierć
  zakwita łąka
  budzi się ptak
  
  będziesz słuchać
  dźwigając
  na coraz bardziej pochyłych plecach
  niebo i ziemię
  przywiane z pól nasiona traw i brzóz
  
  obrośniesz nimi
  
  O, tak wyglądałby wiersz bez "zaraz" i bez "chrapliwych dźwięków". Puenta - na razie wciąż łąkowa, ziemna, bez tego nagrobka, który wydaje się słabszy w tym
  delikatno-mocnym kontekście "przywianych z pól nasion ziół i traw".
• 
  Trzy Cztery 15.02.2022

  Mogłabyś jeszcze pomyśleć o takich drobnych skrótach (w poprzednim komentarzu jest już po skróceniu, tutaj tylko pokazuję, co zrobiłam):
  
  a ty będziesz słuchać........będziesz słuchać
  dźwigając swój świat.........dźwigając
  na coraz bardziej pochyłych plecach
  niebo i ziemia....................może... "niebo i ziemię" - ?
  przywiane z pól nasiona traw i brzóz
  
  czyli:
  
  będziesz słuchać
  dźwigając
  na coraz bardziej pochyłych plecach
  niebo i ziemię
  przywiane z pól nasiona traw i brzóz
• 
  Trzy Cztery 15.02.2022

  Wiersz jest bardzo ładny. A nawet - piękny.
  Wydaje się też jednak jeszcze bardzo świeży.
  Myślę, że warto przyciąć.
• 
  Trzy Cztery 15.02.2022

  I jeszcze słowo. Dlaczego z wersu "dźwigając swój świat" zabrałam "swój świat".
  Bo niżej "swój świat" opisujesz, i wiadomo, co dźwigasz:
  
  będziesz słuchać
  dźwigając
  na coraz bardziej pochyłych plecach
  niebo i ziemię
  przywiane z pól nasiona traw i brzóz
  
  Wystarczyłoby tego świata określenie. Dźwigasz: "niebo i ziemię/ przywiane z pól nasiona traw i brzóz". Mniej znaczy więcej. Wiersz silniej działa gdy nie ma rozgadania.
  Ale to tylko moje zdanie.
  
  Pozdrawiam, i miłej pracy nad wierszem.
• 
  Trzy Cztery 15.02.2022

  A, dopiszę jeszcze, że dopiero po wycięciu tej cząstki:
  
  pierwsze dźwięki brzmią chrapliwie
  ale nabierze wprawy
  szybko wyćwiczy radość i żal,
  
  wiersz ma jednolita forme listu:
  
  do ciebie piszę
  (...)
  a ty będziesz słuchać (ew., po skróceniu: będziesz słuchać)
  
  Ta cząstka rozbija płynność. Lecz możesz ją przebudować, oczywiście, jeśli ją lubisz i jej potrzebujesz.
  
  Dla mnie to przejście jest złe:
  
  do ciebie piszę
  (...)
  pierwsze dźwięki brzmią chrapliwie
  ale nabierze wprawy
  
  To mi zgrzyta, ale już wspominałam wcześniej, dlaczego.
  
  No, to uciekam. To już wszystko:)
• 
  Łukasz Jasiński 21.02.2022

  Jakby inaczej, tekst jest białym wierszem i gołym okiem można zauważyć: był szlifowany - w sensie formalnym nie zauważyłem żadnego błędu, jasne: posiada charakter rustykalny i refleksyjny, podmiot liryczny opisuje koleje życia: od narodzin do śmierci - jest lustrzanym odbiciem samego siebie, najbardziej przypadł mi do gustu następujący fragment:
  
  "a ty będziesz słuchać
  dźwigając swój świat
  na coraz bardziej pochyłych plecach
  niebo i ziemię"
  
  Dodam: jest to tylko i wyłącznie moja skromna interpretacja, jednocześnie: dziękuję za zwrócenie uwagi w mojej prozie poetyckiej - "Trójkąt klepsydry", rzeczywiście: zgubiłem po drodze "do", kończąc: pozostawię oryginalną wersję - nie mam zamiaru oszukiwać Czytelników.
  
  Łukasz Jasiński
• 
  Łukasz Jasiński 21.02.2022

  Wiersz dedykuję Autorowi:
  
  Komisja Edukacji Narodowej
  
  Szło i zgasło oświetlone światło
  i tło oświetliło jasność - poświatę,
  szło i zgasło oświetlone światło
  
  i powitało i zaświtało i oświecenie
  pod latarnią poświęciło jasną oświatę
  i powitało i zaświtało i oświecenie
  
  szło i zgasło oświetlone światło
  i tło oświetliło jasność - poświatę,
  szło i zgasło oświetlone światło...
  
  Łukasz Jasiński

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania