Przejęzyczenie

Wczoraj zadano mi bardzo głupie pytanie: "Czy wiesz, co to jest przejęzyczenie?” Myślę sobie: "O co chodzi, co to za pytanie? To chyba jakieś nieporozumienie”. Nie odpowiedziałam, lecz nie wiedzieć, czemu, pytanie od razu skojarzyło mi się (i tu wcale nie żartuję) z pewną bardzo miłą czynnością seksualną.

Co jest grane???

Czy wiecie, że nawet najbardziej odległe od siebie profilem słowa po rzetelnym splątaniu, poprzestawianiu i podsyceniu odpowiednią (niekoniecznie słuszną) interpretacją można umieścić w jednym, znaczeniowym koszyczku?

Przejęzyczenie, nieporozumienie, minetka (to mi właśnie szumi w głowie). Co, do jasnej, mają ze sobą te trzy całkiem odmienne słowa? Otóż bardzo wiele, kochani.

Prze (czyt. napiera), języczenie (czyt. lizanie) i już minetka gotowa.

Może być też inna opcja, a mianowicie:

Przejęzyczenie – nadwyrężenie i zmęczenie mięśnia ust zbyt długim lizaniem.

NIEZADOWOLENIE.

"To jak to, to już koniec?” – zapytałaby oburzona kobieta. "To chyba jakieś nieporozumienie”.

No proszę! Jest i "nieporozumienie".

I tu też występuje owa czynność. Mine (ewentualnie "minę”, zależy, z jakiego regionu pochodzisz), tka – co w całości, w dosłownym sensie znaczyłoby: "utkany złością, bardzo nieprzychylny wyraz twarzy zawiedzionej kobiety”.

I widzicie? Przy odrobinie wyobraźni i zrobienia istnego, polonistycznego kotła można skompilować z trzech skrajnie niepasujących do siebie słów całkiem milusią, erotyczno-mimiczną rodzinkę.

I teraz muszę Wam przyznać, że jest to moja najgłupsza praca. Przy użyciu trzech banalnych słów w ciągu dziesięciu minut zrobiłam z języka polskiego istny cyrk.

Pokazałam jęzor mowie ojczystej!

BRAWO JA!!!

Pozdrawiam. A.

p.s. Ale że jest to Stowarzyszenie Władczyń NEOLOGIZMÓW, farsa usprawiedliwiona; poza tym przecież było to jedynie przejęzyczenie.