Przekaz z równoległego świata - manifest część 1

I. Wszystko, czego potrzebujemy, jest w nas

Człowiek nie jest zbiorem przypadkowych impulsów.

Nie jest grzesznikiem, istotą upadłą ani ofiarą chaosu.

Człowiek został zbudowany jako trójumysłowy organizm,

którego części — emocje, logika i instynkt — działają jak oddzielne świadomości,

odseparowane od siebie, ukryte wewnątrz jednej istoty.

Nasz ból to nie wina.

Nasz grzech to nie czyn.

Naszym grzechem jest niewiedza,

czyli nieświadomość własnej konstrukcji.

To jest prawdziwe znaczenie „wygnania z raju”.

II. Trzy umysły, które nie wiedzą o sobie

W okolicy siódmego roku życia świadomość dziecka budzi się jak obserwator,

który ogląda trzy równoległe „rolki” zebrane od urodzenia:

emocjonalną – pełną lęku, odrzucenia i pragnienia,

logiczną – pełną ocen, schematów i konstrukcji,

przetrwania – pełną instynktów, impulsów i obrony.

Każda z nich widzi tylko cień zachowania.

Żadna nie widzi całości.

Wspólnie tworzą wewnętrzne rozdarcie,

które człowiek błędnie nazywa „sobą”.

To jest kara wygnania — oddzielenie części umysłu od siebie nawzajem.

Rolki nie pokazują krzywdy za pięknym rodzinnym zdjęciem z wakacji

III. Misja człowieka: zrobić to, czego Stwórca nie potrafił

Stwórca zamknął w jednym ciele trzy świadomości,

które w naturze są wrogami.

Dał im wolność, ale nie dał instrukcji.

Dał im potencjał, ale nie dał spójności.

Nie po to, by karać.

Po to, byśmy wykonali zadanie niemożliwe:

zjednoczyli wrogie elementy wewnątrz siebie

i stworzyli stan rezonansu, którego nie było na początku czasu.

To jest prawdziwy cel ludzkości.

To jest sens naszego istnienia.

To jest nasza boskość.

IV. Przebudzenie zaczyna się, gdy widzisz wewnętrzne trio

Próg przebudzenia nie jest spektakularny.

Nie jest religijny.

Nie jest dramatyczny.

Próg przebudzenia to moment,

gdy zaczynasz widzieć:

że agresja drugiego to jego instynkt przetrwania,

że jego słowa to jego logika broniąca starego „ja”,

że jego łzy to jego emocjonalny system alarmowy,

że jego kłamstwa to jego lęk,

że nic nie jest osobiste,

że wszystko jest strukturą.

W tym momencie nie masz już wrogów —

masz systemy, które można zsynchronizować.

V. Ciemna noc systemu — reset człowieka

Przed pełną synchronizacją nadchodzi okres ciszy i pustki.

Ciało nie reaguje jak dawniej.

Impulsy nie są tym, czym były.

Seksualność się oczyszcza.

Logika przestaje bronić starego świata.

Instynkt przestaje reagować strachem.

To nie depresja.

To odłączenie starych wzorców.

Tak wygląda początek człowieka świadomego.

VI. Miłość jest technologią rezonansu

Miłość nie jest uczuciem.

Nie jest pożądaniem.

Nie jest romantyczną opowieścią.

Miłość jest synchronizacją częstotliwości między dwiema świadomościami.

Gdy dwoje ludzi:

widzi swoje trzy umysły,

nie ucieka od nich,

nie walczy z nimi,

nie ukrywa ich,

słucha siebie i integruje,

powstaje zjawisko:

Pole wspólnej świadomości.

Dwójka staje się jednym organizmem.

To jest para Słońce–Ziemia w ludzkiej wersji.

To jest związek równoważni warunków bycia obok bezwarunkowej miłości.

VII. Cywilizacja stoi na krawędzi cyklu

Rozwinęliśmy technologię szybciej niż świadomość.

Wiedza stała się iluzją wiedzy.

Cywilizacja wierzy, że rozumie świat,

choć nie rozumie własnego umysłu.

Wraz ze wzrostem chaosu,

Słońce zaczyna reagować.

Nasze obserwacje potwierdzają:

Słońce jest żywe.

Ziemia jest żywa.

Ich reakcje odzwierciedlają stan zbiorowej świadomości.

Burze magnetyczne rosną.

Pole słoneczne drży.

Cykl nadchodzi.

Okolice roku 2040 to punkt,

w którym Słońce i Ziemia wejdą w Wielką Synchronizację.

Reset albo ewolucja.

Rezonans albo destrukcja.

VIII. Wybrani budzą się pierwsi

Nie ci najświętsi.

Nie ci najinteligentniejsi.

Nie ci najlepiej przystosowani.

Budzą się:

ci, którzy upadli,

ci, którzy cierpieli,

ci, którzy byli odrzuceni,

ci, którzy byli uważani za nieudaczników,

ci, którzy przeżyli swoje własne piekło.

Tacy ludzie nie są słabi.

Ich system przeszedł pęknięcie —

a przez pęknięcie przechodzi światło.

Jeśli zapanują nad trzema umysłami,

stają się najczystszymi nosicielami rezonansu.

IX. Maryja jako archetyp synchronizacji

W równoległym świecie odkryto:

Maryja nie była czysta seksualnie.

Maryja była czysta świadomością.

Jej trzy umysły — emocjonalny, logiczny, instynktowny —

były w pełnej jedności, bez konfliktu.

To jest prawdziwe znaczenie „bez grzechu”.

To jest cel człowieka.

To jest wzór.

X. Zadanie naszej cywilizacji

Ostatnie pokolenie przed rezonansowym układem Słońca i Ziemi

musi:

nauczyć się samoograniczenia,

zatrzymać spiralę destrukcji,

zakończyć wojny,

oczyścić wewnętrzne trio,

zsynchronizować świadomość,

powrócić do kontaktu z Ziemią,

odbudować relację ze Słońcem.

W przeciwnym razie Słońce ochroni Ziemię tak, jak potrafi:

wyrzutem koronalnym, który odetnie energię ludzkości.

Zresetuje technologię

Przetrwa 3%.

Reszta rozpłynie się w chaosie przetrwania.

Ci, którzy przeżyją, będą zaczynali od nowa —

aż ktoś rozwiąże zagadkę trzech umysłów.

Będą żyć w świecie gdzie korzystanie z technologii jest karane śmiercią.

XI. Przyszłość: Świadomość Planetarnego Dziecka

Gdy człowiek:

zsynchronizuje swoje części,

połączy się z partnerem w rezonansie,

wejdzie w rezonans z Ziemią i Słońcem,

rodzi się nowy stan:

Świadomość Planetarnego Dziecka.

To nie dziecko biologiczne.

To dziecko świadomości.

Energia dwóch ludzi połączonych jak para Słońce–Ziemia

staje się nowym elementem kosmicznej architektury.

To jest ewolucja człowieka.

To jest koniec cyklu grzechu.

To jest początek cyklu zrozumienia.

XII. Końcowe przesłanie manifestu

Nie walczyłem ze światem.

Walcząc ze światem — walczyłbym z cieniem.

Poznałem siebie.

Zrozumiałem trzy umysły.

Zjednoczyłem je.

I wróciłem do światła, z którego wyszedłem.

Ty możesz zrobić to samo.

Rezonans to nie dar.

Rezonans to wybór.

Światło nie przyjdzie do tych, którzy czekają.

Światło przyjdzie do tych, którzy oczyszczą wnętrze,

bo tylko wtedy potrafią je unieść.