Przemijanie

Chwile mijają

A nasze wspomnienia z nami znikają.

Zapomniane przemijają,

lub Pamiątkami historii się stają

I zapomnieć się nie dają

Bo ciągle je dziadkowie wspominają

Przez to do pamięci nam wpadają

I zachowane przez pokolenia zostają

Lub do grobu je zabierają

I znaczenie tracić zaczynają

Średnia ocena: 2.8  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Joanna Gebler 03.12.2019
    Bardzo mi się podoba :)
  • betti 03.12.2019
    Mnie się w ogóle nie podoba. Rym gramatyczny - same czasowniki. Tak to się nie rymuje . Przykro mi.
  • AlaOlaUla 03.12.2019
    Przemijanie
    Mijanie
    Ja?
    Nie

    Trzeba popracować, utwór doszlifować
    I będzie dobrze?
  • Puchacz 03.12.2019
    Zdecydowanie na nie.
    Bardzo nieudolna próba.
  • Pan Buczybór 04.12.2019
    Wiesz co jest gorsze od rymów częstochowskich? Cały wiersz złożony z takich samych rymów. Już nie wspominam o tych pompatycznych wielkich literach w środku wersów.
    Słaby wiersz
  • Zaciekawiony 04.12.2019
    Stosując monorym trzeba mieć na uwadze, aby wiersz nie zrobił się monotonny. A tak jest właśnie w tym przypadku - nie mamy tu jakiejś ciekawej formy, wersy kończą się, gdy tylko uda się znaleźć rym, w dodatku w warstwie dosłownej mamy tu międlenie tego samego. Wiersz w istocie omawia dwa przypadki - gdy wspomnienia zostają zapomniane lub gdy zostają zapamiętane. Problem w tym, że to samo zostaje jedynie odpowiedziane na kilka sposobów, a nie są dorzucane nowe sensy, to coś w rodzaju spisu porównań dotyczących tego samego. Na dodatek, gdy tylko skończyły ci się nowe porównania, to zakończyłeś wiersz bez pointy.

    W takiej sytuacji wygląda na to, że sensem wiersza było pokazanie tych dwóch możliwości. Ponieważ jednak nie zostało to opisane w ciekawy sposób, bo kolejne porównania nie dodawały nowych sensów do opisywanych przypadków, to zasadniczy sens wiersza zawiera się w trzech linijkach:
    "Chwile mijają
    A nasze wspomnienia z nami znikają.
    lub Pamiątkami historii się stają "
    a podstawowy problem polega na tym, że wiersz, którego sens zawiera się w trzech linijkach, ma ich dziesięć.

    Rymy same w sobie nie byłyby problemem, gdybyś użył jakiejś rzadziej występującej odmiany, ale tutaj mamy łatwiznę, czyli same czasowniki w tej samej odmianie gramatycznej.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania