przeminęło z bryzą

załamana biegłam pod wiatr skróty kusiły w dali

nie żyliśmy dla siebie by być

żyliśmy by trwać w dobrze skrojonym dualizmie

pomiędzy szyciem całunu a zaborczością rozbujała karuzela

szczęścia dla wydumanych fantazji dla pasji

dla zagórowania na fali

wierzyłam i

'choćby nawet w którymś tam momencie zabiło serce albo obudziły się jakieś marzenia’

to w zamieci nieporozumień

resztki słabej przędzy nie potrafiły zespolić miłości

tak dobrze wykreowanej dla błyszczenia. błądząc w ciemności

podążałam do światła by tam nasycić siebie siłą

w zamian

na dnie obrazoburczego lustra ujrzałam potwora

wiedz o tym że nie można przejść do jutra

bo nie ma tam już nas. dlatego

wszystko zabiorę ze sobą gdy stąd zniknę

poniosę

''cytat z zasobów opowi