Przestrzeń świeżości, dla nowej wolności, tonącej w dnia szczęściu okruchach.

Przestrzeń świeżości, dla nowej wolności, tonącej w dnia szczęściu okruchach.

Jeden świtania czystego blask Dnia; we wstęgach wschodu jaśniejących;

mocy tętniącej coraz bardziej ciepłem, odkrywającym oblicze, które wstało sercem;

promieni czasem zmartwychwstałym; przestrzeni świeżości, dla nowej wolności;

perlistej wyobraźni; która świat rozjaśni, widząc tylko pokój, odrzucając waśni,

ochrzci w prawdzie słowa świętości natury, istotę stworzenia, unikając cienia,

obraz w nieskalaniu przedstawi przyrody, celebracją życia

proch zsypując w morze; niezgody przeszłości, czartów szarych kości.

Dla złota nowych kwiatów; obrazów malowanych,

łąk miodnych latem, słanych w kolory Boskie życia;

spokoju, który piękna przepychem zachwyca,

bez wojny i zniszczenia śladów na czarnej ziemi;

szaradnych węży ścieżek, ich jadu zła zamieszek;

- by poczuć świat istnieniem, bogatym słowa wnętrzem,

Świątyni Ciała Ducha; gdzie rozum mówi dobrem i tonie w Dnia okruchach;

- by jadło mieć koszerne, jak trzeba; prosto z nieba, i dzielić się tym dobrem;

umysłom czystą mą wschodów radość rozważaniem dając;

bieli całą kwietność bożą, tak jakby Asyżu siłą, dla Człowieka Zbawczego,

która przed Stopą się ścieli Oświecenia, Ojca Równowagi; tuż przed Zmysłem

Życia Surowym;

Patrzącego Chłodu Prawa Ostrzem i Cudu; Tegoż co Wybawienie od Bestii Swe Daje;

nad Przepaścią Ślepoty.

Pisarz Prewentyzacyjny i Autor Tekstu Wiersza Tematycznego: Mirosław Witold Piotr Butrym. Data ukończenia Dzieła: 17 - 1 - 2015 - Roku Pańskiego Bożo Dobrego.