Przetarty szlak

Szept smutnych dusz w skroniach szepcze,

Szlak przetarty śladami przeszłości,

Poezja plecie pieśni o tragediach,

Wieczność w mgle jak sen się rozpływa,

Czułość w sercu, niczym szkło roztrzaskane,

Oddech głęboki koi ból i żal,

Mądrość słów, niczym balsam, koi rany,

Bezmiar myśli w ciszy się ukoi,

Niech głowa odpocznie, zmartwień się wyzwoli.