Przewodów

A może byśmy ze szwagrami wpadli na dzień do Przewodowa.

Pewnie kropli naczarowała najlepsza – póki co – teściowa.

Może i da co na zagrychę, bo i rencinę na wspaniałą,

ugości zięciów, moją Krychę i wnuków gromadę przymałą

W jej ciasnych kątach już popici do snu ułożym się pospołu,

nazajutrz będziem chorowici, a ta zgotuji nam rosołu.

Bo w końcu po to są urlopy, trafił się weekend sześciodniowy,

niejeden krewniak na nas czeka i trunek jakby też gotowy.

Może mi mama na paliwo doda parę złotych.

Dzieciaki to nie oszczędzają, Krycha i z tym miewa kłopoty.

A może byśmy (już bez szwagrów) miejsc kilka innych odwiedzili.

Przecież nie tylko w Przewodowie ludzie gościnni są i mili.

Może nie tylko i zagrycha na stole w mig się tam pojawi.

Bo, oprócz dzieci będzie Krycha, a ta wie, jak się trzeba bawić.

Dla mnie i dzieci kąt do spania, bo Krycha gospodarzom rada,

nie zmruży oka i zwyczajnie kolejną noc zechce przegadać.

Bo w końcu po to są urlopy, trafił się weekend sześciodniowy,

niejeden krewniak na nas czeka i trunek jakby też gotowy.

Lepiej niech mama na paliwo rzuci tak pod tysiąc złotych.

Dzieciaki słabo oszczędzają, a Krycha wciąż ma z tym kłopoty.

(Tekst napisany i odśpiewany jakieś dwadzieścia lat temu.)