Przy herbacie

Topiąc wszystkie drobne radości

W kubku czarnej herbaty...

Zapomniałam o wszystkich istotnych rzeczach

 

Oddychając gorzkim...

Duszącym zapachem bliskości

Wsłuchiwałam się w otępiający szum telewizji

 

Traciłam poczucie własnej wartości

Udając tą...

Którą nie jestem

 

Postradałam ułamki umysłu

Które pozostały ze spójnej całości...

I... krzycząc ciszą...

Błagałam!

Najprostszymi ze słów...

Których nikt nie rozumiał...

Bo były za trudne

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • Tina12 29.10.2016
    Cieszę się, że mogłam przeczytać ten wiersz.
    5
  • Rasia 30.10.2016
    Moim zdaniem troszkę nadużywasz wielokropka. On jest rzeczywiście fajny, kiedy chcemy coś zwolnić, gdzieś przystanąć, coś przerwać, ale kiedy dzieje się to zbyt często, czytelnik ma wrażenie dyskomfortu. Wiersz emocjonalny, ogółem całkiem niezły, choć zdarzały Ci się lepsze. Pozwól, że tutaj zostawię czwórkę i idę do kolejnego :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania