Przystanek rodział 1 cz 1

Dzień jak dzień wstaje ,myje się, pakuje się do szkoły i jem śniadanie ,każdego ranka wstaję o 5:30 czasami boję się że nie zdążę bo autobus mam o 6:06 . Zimą jest najgorzej zawsze ubieram się w cebulkę.Gdy czekam na ten autobus zastanawiam się czy na tym przystanku zawsze będę stała sama ... jak widzę z oddali przyjeżdżający autobus zawsze mam nadzieje że moje pierwsze miejsce przy oknie jest wolne, zazwyczaj tam nikt nie siada.

Gdy już wsiadam zawszę czuję ten chłód ze strony innych ludzi wtedy widzę taką szarość lecz już tym się tak bardzo nie przejmuje, wydaje mi się że powoli się do nich upodabniam ,migiem siadam na moje miejsce z przodu przy oknie i zakładam słuchawki w pewnym momencie całkowicie odpływam , delektuje się muzyką i tą otaczającą przez chwilkę mnie pozytywną energię powoli zapominam o tym chłodzie który od rana psuje mi humor.Czasem spoglądam przez okno widzę wtedy ciemność ,ciemność która z jednej strony mnie uspokaja a z drugiej która przyprawia mnie o dreszcze, od czasu do czasu siada obok mnie pewna pani w średnim wieku ,nigdy nie spojrzałam jej w twarz zawsze gdy siada obok mnie czuć od niej taki ładny , świeży zapach nie wydaje się ona być chłodna ani niemiła ,ale jak chcę się odezwać coś mnie blokuje , może to moja nieśmiałość ?

Przepraszam ,jesli źle jakoś to napisałam ale to mój pierwszy raz a już kilka tygodni to siedzi mi w głowie że w końcu postanowiłam zaryzykować ,mam nadzieje że jakoś doradzicie mi co jak bez tak zwanycvh hejtów :)( pierwszy raz jestem na tej stronce więc nie wiem gdzie mogłabym zostawić tą informację ).