" Przyszła Nimfa"

Jan:

Ktoś Ty jesteś?!

Miłość:

Twoja Luba

Jan:

Nie mam Luby,

Nie mam chluby.

Ktoś Ty jesteś?!...

Miłość:

Twoje Istnienie

Jan:

Na Boga!

Co tu drzemie?!...

Co to za dziwne stworzenie?!

Miłość:

Nie bądź dziw.

Ja Twym pragnieniem.

Przyszłam....

Walcząc z Twoim oddaleniem.

Jan:

Coraz to gorsze miewam dziwy...

Miłość:

Bądź uczciwy

Jan:

Ja?!...

Ma osoba, nigdy słowom swym

nie łgała!

Cóżeś sobie ubzdurała?!

Ktoś Ty jesteś?!....

Miłość:

Ach! Mój Miły...

Chłód Twej duszy

byt straszliwy.

Czyż nie wiesz,

jak kochałeś?

Nie pamiętasz?...

Zapomniałeś?...

Jan:

Precz mi!

Miłość:

W oczach łzy Tobie płyną.

Po cóż cierpisz?...

Po cóż płaczesz?

Jan:

Odejdź w tułacze!

Miłość:

Ja już przyszła,

w całej swej ozdobie...

by pomóc Tobie.

Boisz się...

Ach ja wiem!

Zatem, otwórz serce po kryjomu.

Jan:

Ach!...Ty Piękna!

Nimfo Moja!

Ja Twoja ostoja!

Tak! Doświadczam!

Tyś jak kwiat!

tegóż mi było brak...

Jam Twój swat!...

Tak wielki!....Jak ten świat!

Miłość:

Już widzisz.

Czy czujesz?

Ach tak!...

Już się radujesz!

Wtem zostanę z Tobą...

póty w ziemi się zepsujesz.

Teraz!....nowy obraz życia malujesz.

* Nie zatwardzajcie serc pięknych :)