Przyszłość

- Jak ty to robisz, że przewidujesz przyszłość? – zapytał Chris.

- Pewnie wyobrażasz sobie, że doświadczam wizji, słyszę głosy, a fusy układają się w obrazy? – odparł Benton. - Nic z tych rzeczy. Po prostu moje oczy widzą minutę do przodu niż reszta ciała. Idę drogą i widzę jak uderzam głową w latarnię, a minutę później naprawdę w nią uderzam. Tak to działa. Dość nieprzyjemne doświadczenie, ale mam tak od urodzenia.

- Dziwne. Pamiętasz jak się przewróciłem jakiś czas temu?

- No.

- Dopiero teraz to zobaczyłem.

- Serio? Widzisz minutę do tyłu? Nie myślałem, że więcej osób ma coś podobnego jak ja.

- Nie no, żartuję. Ty też prawda?

- Nie. W szkole podczas egzaminów widziałem jak rozwiązuję test, ale nawet go jeszcze nie dostałem. Kiedy uprawiam seks to jestem jednocześnie w trakcie i po. Tutaj dochodzę, a tam już palę papierosa. Widzę jak wstaję z łóżka, gdy jeszcze śpię. I tak dalej.

- Skoro to tylko minuta, to nie wiesz jakie są zwycięskie numery w totolotku?

- Niestety nie. Moja umiejętność ma spore ograniczenia.

- Zobaczysz jak umrzesz, zanim jeszcze umrzesz?

- Prawdopodobnie.

- Czyli wiesz, co się stanie za minutę?

- Tak.

- No i co widzisz?

- Leżysz w kałuży krwi pobity przez tajemniczego osobnika.

- Akurat. Jesteśmy na totalnym zadupiu, a w okolicy nie ma nikogo więcej poza tobą i mną.

- Bo to ja cię pobiję.

Chris nawet nie zdążył zareagować, gdyż Benton wyprowadził szybki cios, który zwalił mężczyznę z nóg.

- Za co? – jęknął Chris.

- Przeznaczenia nie można oszukać.

- Przestań! Miej litość!

Benton jeszcze kilkukrotnie kopnął Chrisa, po czym odszedł.

- Nie możesz mnie tak zostawić. Ja krwawię.

- Przykro mi, ale za minutę będę już daleko stąd. Tak musi się stać. Nie mogę igrać z losem i robić czegoś, co się nie wydarzyło.