przytulisko

jak dziękować ci poezjo

za wiosenny nastrój w duszy

kiedy wierszem piszesz przeszłość

którą w palcach można kruszyć?

jak z pokorą przyjąć słowa

na lirykę je zamienić

może skrzydłom siły doda?

jeśli tak najlepiej przemilcz

kiedy wątpię w cuda wianki

na wiosenno letnich skroniach

tę wątpliwość pod klucz zamknij

niech w ciemności wolno kona

podziękuję ci poezjo

wolą życia mimo czasu

który w palcach kruszy przeszłość

powielając strach w dwójnasób

raz go szepcząc tak na ucho

innym razem głośno krzycząc

hej poezjo dobra duszo

jesteś moją tajemnicą

nie wyjawię cię nikomu

kto by krzywdą zatruł myśli

tutaj w moim skromnym domu

mogę cię poezjo wyśnić