Psotnika żniwo

= Psotnika żniwo =

Psotnik po nieboskłonie ciągle żwawo gania

Dziwny łuk w Jego dłoni nagle się wyłania

Nie celując wcale wypuścił już strzałę

Strzała wypatruje Twe serduszko małe...

I uderza nagle, w sercu krwawa rana

Lecz stała się rzecz dziwna, tak niespotykana

Zamiast bólu cudna miłość się pojawia

Strzała Amora tak to właśnie sprawia...

I sprawia, że Twe życie nagle tak pięknieje

Zmienia przeznaczenie, zmienia Twoje dzieje

Samotności chwile rzuca w kąta cień

Zaczyna się nasz wspólny, tak radosny dzień...