pusta torba

torba leży

na krześle

pusta

ale ciężka

(bo pamięta zakupy

i ręce, które ją niosły)

materiał szeleści

jak rozmowa w autobusie

nieistotna

a jednak długa

w rogu dziura

z której wypadły

dwa jabłka

rok temu

albo wczoraj

czasem nie ma różnicy

chciałem ją wyrzucić

ale torba patrzy

jak pies

co czeka na spacer

więc zostaje

na krześle

jak świadek codzienności

która nic nie znaczy

a bez niej nie ma dnia