Radomierzyce - trypyk

hamszczak siedmiu złodziei

za oknem anteny lemiesz talerzówki bierze płytko

kiedyś w Sylwestra sadzając na dachu szopy wóz z dyszlem

zamiast rózgi przemówiliśmy do jego właściciela

bezdzietnego Bociana który poniewierał żoną jak druga szkapa

i przeganiał dzieciarnię wędkującą na stawie

żyłką z druciaka do szorowania garów

a nasza stara furtka nie odnalazła się

i od tej pory zaczęły uciekać białe króliki

sąsiad

umarł Mietek nie był panieński nie przyłożył ręki na krzyż matki

w żadnej z gazet nie stało jak tylko skosi łąkę rozpada się deszcz

wtedy z moim starym kupowali czysty spirytus

przemywał swoją pępowinę ojciec po nas

targaniec

koszona trawa kładła się zapisaną w niej wieczną pokorą

kiedy pękał odlew był trudno spajalny jak człowiek

przeżuwający zapach nigdy nie wygniecionej na sianie miłości

pozostały przesypane humusem blizny po fundamentach starego domu

z dziecięcym łóżeczkiem nieprzepaloną laktacją

i pozostawiona studnia przez pasujących do mnie

z jej ostatnimi kręgami