radosne poranki dawno wyszły z mody

kiedy dotyk ratuje życie

nastaje czas przemienienia

znowu sam

przy kominku szklan­ka whi­sky

prze­glą­da się w ogniu

w wą­tłej wiąz­ce świa­tła twarz

roz­sz­cze­pio­ne spoj­rze­nie

świat nie kocha poetów

oni nie kochają świata

lubią poklask

unikają łatwych słów

wertując słowniki szukają natchnienia

swobodne nawlekanie zdań

ucieczka od pytań

w ciszy sypialni

przy zgaszonym świetle

sam na sam ze słowem tracą erekcję

porażka boli

nie boli tylko sen

naucz mnie

proszę

miłości

"And let forever

begin tonight"