„Radosny pesymizm”

Wiecznie zielone drzewo jest smutne,

zabrakło jaśnienia, które oddycha

gwiazdami. W każdej szukam tej pierwszej,

pełnej smaku, ale nie znamy odwrotu.

Zachodnie wiatry wywróciły świat

na lewą stronę. Zaledwie wczoraj

żywiłam innych spojrzeniem.

Teraz wszystko jest w kolorze sepii

i pachnie starym drewnem.

Dostałam więcej niż chciałam.

Podwójny blask zostawił dwa cienie

- bez początku i końca.

Całkiem możliwe, że tylko się przyśniły.