Ręce opadają

w pejzaże odbite kalendarze

ślady na wertepach jasnych klifów

samobójczych nieudanych prób

byle rzucić się w wir życia

odbić się od dna skalistych rzeźb

wciąż biec na podwójnym oddechu

w ustach pełno słów krzyk na ustach

a przed nami chaos wojny zgrzytanie

nic pewnego w zielonych oczach

człowieka marnego w obliczu złego

bo ktoś rozkaże walcz przeciw bliźniemu