Refleksja

Ciało. Ciało me ranię

Dlaczego skoro życie jest tak kruche?

Jak przebyć strome bólu granie?

Dlaczego wołania me są głuche?

Co żywot ma do zaoferowania

Gdy w sercu szlaeje burza nie do powstrzymania?

Czy warto jest się jeszcze starać?

Czy za życia przestanę kiedyś się karać?

Za błędy wszystkie popełnione

Za łzy mej miłości uronione

Za słowa niewypowiedziane?

Za czas stracony; chwile zmarnowane?

Refleksja
Autor: Daniella
Czytano 105 razy
Data dodania: 12.02.2021

Średnia ocena: 3.5 Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić7

Komentarze (3)

Trzy Cztery 13.02.2021
Dużo tu cierpienia, ale jest też chaos. Może te dwie sprawy muszą się połączyć, a łączy je pojedyncze ciało, na którym tworzy się mapa płaczącej, a nawet ryczącej duszy? Może temu ciału brakuje powietrza, ruchu? Kontaktu z tzw. zewnętrzem?
Wrotycz 13.02.2021
Wiesz, życie niejako samo karze za błędy. Po co tę jego karę wzmacniać samookaleczeniem? Bez sensu. Nacierpi się człowiek z wielu powodów, więc powinien być przynajmniej dla siebie przyjacielem, a nie wrogiem.
Nie ma czasu straconego, wszystko co nas spotyka jest cennym doświadczeniem, dobrym lub złym.
Nikt nie ma prawa wymagać od nas doskonałości.
Nie rodzimy się pieprzonymi ideałami.
Doskonały człowiek nie istnieje, bałabym się takiego indywiduum.
Każdy ma prawo do błędów, i to wielu. Tylko na błędach uczymy się najmocniej. Błędy są cool. Sprowadzają nas na ziemię, dają dystans do imaginacji.
Uczłowieczają.
Pan Buczybór 13.02.2021
suaby wiersz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania