Richey Edwards

Przyjdź Jezu powtórnie i załóż kapelę!

Na rany po cierniach włóż rockowy kapelusz,

charyzmatyczny jak Hitler z brodą.

Chociaż nowina może już nie dobra...

Nazwij ją The Holy Bible jak ta płyta

najlepsza Manic Street Preachers;

ostatnia płyta z Richey'm Edwardsem,

co zniknął, lecz powróci, jak twierdzą.

Może to Ty będziesz, może to Ty zawsze

byłeś, choć piłeś. Cierpiałeś, i owszem:

ranyś sam zadawał sobie ostrym nożem;

anoreksja uświęca, głodny przecież Boga.

Chciałeś zniszczyć kościoły znieprawionej duszy –

komunista, nihilista. Czym dla tamtych był Jezus?

Dziś wspominam ciebie, pośród moich świętych –

zaćpanych, samobójców, których bolał świat.

Więc przyjdź Jezu powtórnie, nagraj ewangelię

dla tych co nie pasują, po raz wtóry, w Anglii;

zbiorowego samobója na koncercie strzelmy –

bas podkręćmy by anioły z nieba się wytrzęsły!